Monthly Archives: November 2011

ฉันหลับไปแล้ว เธอโทรมา (อมยิ้ม) ฉันรับโทรศัพท์  งัวเงีย คุยอะไรไม่รู้จำไม่ค่อยได้ “ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึง…”จำได้แค่ประโยคนี้ (อมยิ้ม) “เอ่ออ อา..”ฉันไม่ตอบในสิ่งที่ควร ฉันวางหู งัวเงีย นอนต่อ (อมยิ้ม)       ตื่นมาตอนเช้า เมื่อคืนนี่ฝันไปรึเปล่า?? เออ ฝัน!!5555555 … (อมยิ้ม)

ช่วงนี้อยู่ดีๆก็รู้สึกว่า “ฉันอยากเป็นผู้หญิงที่ดีกว่านี้” ^^ เริ่มจาก…ปรับปรุงการแต่งตัว (บดินจะได้เลิกถามว่าโตขึ้นหนูอยากเป็นอะไรจ๊ะ เหอะๆ) วันนี้เอาของไปเก็บคอนโดเลยไปเดินเล่นซื้อเสื้อผ้า ได้ชุดผู้หญิงๆมาสี่ห้าชุด มีชุดนึงหมีใส่แล้วเหมือนนางเอกหนังเกาหลีเลย55 โคดน่ารัก แต่มันไม่เหมาะกับฉันหรอก ฉันเป็นตัวประกอบ… เสื้อผ้านี่ก็แปลกดี บางชุดตอนอยู่ในหุ่นเราก็ดูๆ ชอบมาก แต่แพง ก็ไม่ได้ซื้อ บางชุด ชอบมาก ไม่แพงมาก ซื้อมาใส่ แต่ใส่ได้ไม่กี่ครั้งก็พบว่าแม่งโคดไม่เข้ากับเราเลย บางชุด ไม่ได้ชอบมาก ราคาคุ้มค่าสุดๆ(งกไง55) ซื้อมาใส่ ยิ่งใส่ยิ่งชอบ ยิ่งพบว่าแม่งโคดเป็นเราเลย ใส่บ่อยจนเก่า แต่ก็ยังชอบอยู่ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันเป็นนางเอก ไม่สวย ไม่น่ารัก ไม่มีเสน่ห์ ไม่มีความสามารถพิเศษ ไม่อ่อนยวบลงเพื่อให้พระเอกมาโอบอุ้ม พระเอกอยู่ไหน ยังไม่เจอหรอ เปล่า พระเอกคู่กับนางเอกไง … Continue reading →

อย่าบอกให้ใครรู้ จุ๊ๆ 555 ไม่รู้จะเขินอะไรนะอีนี่ วู้ววว

เวลาที่ฉันทำให้เธอยิ้มได้ ฉันดีใจ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีค่า ฉันจึงยิ้มตอบไป เวลาที่เธอทำให้ฉันยิ้มได้ ฉันก็ดีใจ เพราะมันก็คงทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมีค่าเหมือนกัน ฉันจึงยิ้มต่อไป ความรู้สึกพวกนี้เกิดขึ้นในชั่ววินาที ฉันไม่ได้บอกใคร ใครจะอยากรู้55 แต่ก็อยากพิมเก็บไว้ อืมมมม … “เพื่อน” ฉันว่าฉันมีเพื่อนมากและฉันจริงใจกับทุกคน ดูนางเอกมาก แต่จริง และโชคดีที่ฉันรู้สึกว่าพวกเขาก็จริงใจกับฉันเหมือนกัน ฉันอาจจะคิดไปเอง55 แต่มันก็เป็นความคิดที่ฉันพอใจ ไม่เดือดร้อนใครนิ่ ในบรรดาเพื่อนมากมาย ก็มีส่วนนึงที่สนิทกันเป็นพิเศษ รักเป็นพิเศษ คุยกันถูกคอ เข้าใจ เป็นห่วงเป็นใย คิดถึงกันเมื่อห่างไป ไม่ต้องป่าวประกาศ ต่างก็รู้สึกได้เอง ใครๆก็ต้องมี-เพื่อนสนิท-แบบนี้กันทั้งนั้น ฉันว่ามันเป็น natural selection ถ้าไม่คลิกกัน ความสัมพันธ์ก็จะค่อยๆจางไปในวันนึง ซึ่งก็คงทำอะไรไม่ได้ และน่าจะเป็นความพอใจของทั้งสองฝ่าย ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง … Continue reading →

สวัสดี ขณะนี้เวลา11:11pm วันศุกร์ที่11 เดือน11 ปีค.ศ.สองศูนย์11 เจ๋งดีนะ อันที่จริงฉันไม่ชอบเอาตัวเองมาผูกกับเลขมงคลอะไรพวกนี้หรอก ฉันเชื่อซะที่ไหน แค่คราวนี้เลขมันสวยจริงๆว่ะ55 คิดอยู่นานว่าจะทำอะไรดีในเวลาที่เลขสวยสุดๆตอนนี้ คิดไปคิดมาคิดไม่ออก ก็เลยมาพิมบลอกเก็บไว้เป็นที่ระลึก คิดน้อยดี55 เลขสวยๆอย่างนี้คงจะมีอีกทีปีหน้า เวลา12:12pm วันที่12 เดือน12 ปีค.ศ.สองศูนย์12 ตู้มมมมมม โลกแตก5555 เห้อออ บ้าบอมากนะพัชรา เค้าเลื่อนเปิดเทอมกันไปเป็น14ธค.ล่ะ อยากไปเที่ยวจัง แต่ยังต้องทำบุคอยู่ ทำไมนะ ทำไมเราต้องมานั่งทำบุคทีสิสงึมงำงึมงำอยู่คนเดียวในเวลาแบบนี้ มันไม่ถูกต้องเลย เสาหลักของแผ่นดินอย่างเรา เห็นแก่ตัวสุดๆ แต่ถึงไม่ต้องทำบุคก็อาจจะไม่ได้ไปช่วยใครเค้าอยู่ดี… หมีบอกว่ารู้สึกว่าบ้านมันโหลงเหลง ฉันรู้ ฉันรู้ แล้วฉันควรทำยังไงล่ะ แยกร่างให้มีหลายๆตัวดีมั้ย?? ถ้าทำได้คงทำไปแล้วนะ ฟังอย่างนี้จะไปไหนที ฉันก็ยิ่งคิดไปคิดมาอีกหลายตลบ เอ้อ! … Continue reading →

เบี่ยว่ะ ใครมันจะยอมถ่อออกจากบ้านเพื่อไปนั่งเฉยๆ นั่งเฉยๆ พูดน้อยๆ ฟังน้อยๆ นั่งเฉยๆ55 แค่นั่งเฉยๆเท่านั้น… ฉันต้องการแค่คนที่จะไปนั่่งเฉยๆด้วยกัน ไม่มี จะบ้าหรอ เธอน่ะ…จะบ้าหรอ

ฉันเหนื่อย ฉันเหนื่อยนะรู้มั้ย ฉันมีความสุข แต่ฉันก็เหนื่อย ฉันอึดอัด ฉันท้อแท้ แต่ฉันก็ยังอดทน ฉันหลอกตัวเองว่าฉันไม่หวัง แต่จริงๆฉันก็หวัง และความหวังนี่แหละที่ร้ายกาจ ฉันห่วยเกินกว่าจะสมหวัง ฉันรู้ตัว แต่มันก็คุ้มนิ่ คุ้มรึป่าววะ คุ้มที่จะแลก ความสุข กับความทุกข์ ทุกข์มาก แต่ก็สุขมาก แต่ก็สั้นๆเท่านั้น ไหนบอกจะทำใจหนักๆไง ก็ทำไม่ได้ไง ก็คนนะ เห้ออ ฉันอยากจะโทษเธอ แต่เธอไม่ผิด ฉันผิดเอง ไม่น่าเลย ฉันยอมรับผิดเองคนเดียว ทั้งหมดเลย ฉันขอรับไว้คนเดียว จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่ฉันก็รู้สึกผิด เพราะฉันคิดว่ามันไม่ควร โอเค สรุปว่าฉันผิดเอง คนเดียวเท่านั้น แต่ไม่เป็นไร ผิดคราวนี้ก็เดือดร้อนคนเดียว ความผิดไม่ร้ายแรง … Continue reading →

….. นึกๆ ยังเห็นภาพเค้านั่งอยู่บนเตียง พูดแหบๆไม่มีเสียง อีกทีก็นอนรอเอาเข้าโลง อีกทีก็เป็นรูปตั้งอยู่หน้าโลง อีกทีนึงก็เผาเป็นเศษกระดูก…หมดแล้ว คนคนนึงมันก็แค่นี้เองเนอะ เกิดมาตัวเล็กๆ โตขึ้นก็ขี่รถกะต๊อกกะแต๊ก ไปนู่นมานี่ สูบบุหรี่ วันนึงก้อป่วย วันนึงก็ตาย เสียดายเค้าเคยบอกว่าอยากไปเที่ยวกับเพื่อนเค้า อยากไปเที่ยวต่างประเทศ ยังไม่มีโอกาสได้ไปเลย เสียดาย… แม่ชอบพูดเรื่องพวกนี้ ฉันไม่ชอบให้แม่พูดเลย ฉันไม่อยากคิดถึงมัน แต่มันก็คงดีกว่าแม่คิดๆๆๆ คิดมันอยู่ในหัวอย่างเดียวโดยไม่ได้เอามันออกมาบ้างเลย หลายคนว่าการได้ระบายสิ่งที่คิดมากๆเครียดมากๆในหัวออกมาให้คนอื่นฟัง จะทำให้คนเรารู้สึกดีขึ้น ฉันเข้าใจว่าในแง่ทฤษฎีมันคงจะเป็นอย่างนั้น และได้ผลจริงสำหรับหลายๆคน แต่สำหรับฉัน ฉันชอบเขียนมากกว่า ฉันคุยกับตัวเอง ฉันเป็นบ้า5555 ฉันแค่คิดว่ามันก็คือการระบายเหมือนกัน ระบายแบบที่ไม่ต้องมีคนทุกร้อนรับฟังเรื่องเครียดๆเศร้าๆของเรา ถ้าเรื่องของฉันมันต้องทำให้มีคนรู้สึกแย่ขึ้นมาอีกคน ฉันก็คงยิ่งรู้สึกแย่ขึ้นไปอีก เปล่า ฉันไม่ได้ว่าใคร แค่เป็นความเห็นส่วนตัว . . … Continue reading →