Monthly Archives: June 2012

รอรถเมล์กลับคอนโด นั่งม้านั่งสีน้ำตาลของกทม. มีผู้ชายคนนึงมานั่งข้างๆ ซักพักเค้าก็ขึ้นรถเมล์ไป ซักพักมีผู้หญิงคนนึงมานั่งข้างๆ ซักพักเค้าเริ่มคุยกับฉัน หนูเรียนแถวนี้หรอจ๊ะ? ป้านั่งรถมาจากรังสิต ขามาลงฝั่งนู้น ว่าจะมาหาหลาน แต่เค้าไม่อยู่ กำลังจะนั่งรถกลับไป เหลือตังค์ติดตัวยี่สิบบาท ไม่กล้าขึ้นรถเมล์ เด๋วต้องไปต่อรถตู้ กลับบ้านที่รังสิตคลอง19 หนูพอจะมีเงินให้ป้ายืมมั้ยจ๊ะ (นี่ฉันกำลังโดนหลอกใช่มั้ย?) (ฉันกำลังโดนหลอกแน่ๆ) ป้าชื่อพลอยจ้ะ เด๋วหนูเอาเบอร์โทรป้าไป ตอนนี้ป้าไม่ได้เปิดโทรศัพท์ (แล้วทำไมป้าไม่เปิดล่ะคะ?) เด๋วหนูโทรมาบอกเลขบัญชี ป้าถึงบ้านแล้วจะโอนเงินคืนให้ ป้าเอาเบอร์หนูไว้ด้วยมั้ยคะ ถึงบ้านแล้วป้าโทรมาหาหนูก็ได้ ป้ามีบัญชีอยู่ธนาคารอะไรอะคะ บ้านหนูอยู่แถวไหนล่ะ นี่เรียนจบแล้วทำงานรึยัง แม่หนูอยู่เท่าไหร่ ป้าก็62แล้ว เกิดปีเถาะ ดูแก่มากมั้ย นี่ไม่ได้ย้อมผม ป้าไม่ได้เรียนมหาลัยหรอก สมัยป้าคนไม่ค่อยได้เรียนสูง ส่วนใหญ่ก็ทำงานใช้แรงงานเนาะ แม่หนูคงใจดีเหมือนหนู หนูคงเป็นคนดีจิตใจดีเหมือนพ่อแม่หนู … Continue reading →

555 ขำชื่อเรื่อง ตีหนึ่งยี่สิบเจ็ดนาที ริมระเบียงคอนโดชั้นสิบยามค่ำคืน รถไฟฟ้าหยุดวิ่งแล้ว แต่สถานียังเปิดไฟอยู่ นอกจากรถไฟฟ้าแล้วแสงไฟในเมืองใหญ่ก็ไม่สว่างมากนัก ลมเย็นดีเหมือนกัน ไม่ได้รู้สึกว่าลมสดชื่นขนาดนี้มานานมากแล้ว รูหูข้างซ้ายมันตึงๆ เหมือนว่ายังมีหูฟังเสียบอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่จริงๆไม่มีแล้ว นี่ถ้าฉันโดดลงไปในสระว่ายน้ำจากจุดนี้ จะเป็นยังไงนะ จะเป็นยังไงล่ะ จะเหลือหรอ555 โดดไม่พ้นพื้นรอบสระหรอก ก็คิดไปเรื่อยย ตอนแรกคิดว่าไม่ง่วงเพราะกำลังอยู่ในอาการมีความสุข แต่ตอนนี้หนังตาก้อเริ่มหย่อนๆเหมือนกันเฮะ ง า น น้ า เ จ ษ เ ส ด เ เ ล้ ว น ะ ะ ะ ะ … Continue reading →

สวัสดีบ้านใหม่ : ) ดึกแล้ว ฉันง่วงจัง แต่ฉันอยากจะพิมพ์จัง เพราะวันนี้อากาศดีจัง ฝนคงพึ่งตกไป เพื่อนที่น่ารักสองคนทำการ์ดให้ฉันในวันงานกู๋ไซ เขียนข้อความ “เมฆฝนผ่านไป ฟ้าจะสดใสอีกครั้งนะ””อุปสรรคนี้จะทำให้แกเข้มแข็งขึ้น” อ่านครั้งนี้ก็ยังคงรู้สึกเหมือนครั้งแรก ไม่ได้น้อยใจกับโชคชะตาหรืออินกับการเปรียบเปรยอะไรนักหรอก แค่ตื้นตันกับน้ำใจของเพื่อนผู้น่ารักทั้งสองเท่านั้น ทำไมใครๆถึงชอบเปรียบวันฝนตกเป็นช่วงเวลาลำบาก เปรียบก้อนเมฆเป็นความทุกข์ เป็นการสื่อความแบบinternationalซะด้วย ฉันไม่เห็นจะคิดอย่างนั้น เมฆสวยดี ดูเบาๆ ลอยๆ ชิวๆ สบายๆ แม้ว่าจะเป็นเมฆฝนก็เถอะ วันฝนตกสนามหญ้าชุ่มฉ่ำ ชาวไร่ชาวนายิ้มแย้ม ต้นไม้บ้านใหม่สดชื่น นกน้อยมาเล่นน้ำสะบัดหางดุ๊กดิ๊กในบ่อน้ำพุ อากาศเย็นสบาย ตอนเด็กๆแบบเรียนภาษาไทยเขียนถึงนิทานก้อนเมฆ ของแก้วกล้ารึเปล่านะ ตอนโตขึ้นมาไม่มีนิทานก้อนเมฆแล้ว แต่เราก็ยังชอบมองมัน เป็นตัวบ้างไม่เป็นตัวบ้าง เป็นงานศิลปะที่น่ามองเสมอ และจะยิ่งมหัศจรรย์เมื่อแสงอาทิตย์มาร่วมวง ฉันอยากจะเป็นหงอคง ขี่เมฆลอยไปลอยมา บนฟ้านั่นคงสบายใจดี … Continue reading →

(ได้ข่าวว่าเอนทรี่ที่แล้วพึ่งบอกว่าชีวิตลิขิตเอง5555) คืนนี้เป็นคืนแรกที่เรามานอนคอนโดอย่างเป็นกิจลักษณะ หลังจากที่พ่อซื้อไว้สิบกว่าปี การปรับตัวปรับใจยากกว่าที่ฉันคิด แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าที่เราจะทำได้เมื่อความจำเป็นมาถึง คอนโดไม่ได้น่าอยู่เหมือนในฝัน มันเป็นคุกแคบๆบนที่สูงที่faceตะวันตกซะด้วย ห้าห้า วันนี้มีคนมาดูลายมือให้นางเอก แม่นางเอก และพี่นางเอก เป็นการดูลายมืออย่างจริงจังที่สุดครั้งแรกของสามแม่ลูก เค้าว่าแม่นางเอกเป็นคนมีตังเห็นถุงเงินสามเหลี่ยมชัดมาก มีคนคอยช่วยเหลือสนับสนุนตลอด ตั้งแต่เด็กจนแก่ ไม่ค่อยป่วยไข้ สี่ห้าปีป่วยครั้ง ตอนแก่จะ”รอดล้มรอดตาย” (…คำนี้แปลว่าอะไรนะ บวกหรือลบ?) เค้าว่าพี่นางเอกจะต้องมีคนคนนึงสนับสนุนถึงจะได้งาน หน้าที่การงานดี ตอนนี้ไปจนกว่าจะถึงวัยกลางคนจะรายรื่นไม่มีอะไรต้องห่วง (หราาาาา???) หลังจากมีครอบครัว(อุ๊ย มีด้วย)จะลำบาก เจออุปสรรคมาก (ก็ได้ ด้ายยยย โอเคเสมออะ) มาถึงไคลแมกซ์ นางเอกของเรา… เค้าว่าลายมืออ่านยาก ไม่ใช่คนอายุยืน (เอาแล้วไง นางเอกเริ่มคิดมาก) แต่เป็นคนมีวาสนานะ ถึงไม่ต้องอยู่นานไง มีวาสนามาก ใช้บุญเก่าได้มาก … Continue reading →

เห็นรูปคนอื่นเค้าไปเที่ยว ไปเจอโลกกว้าง ไปใช้ชีวิตว่างๆหลังเรียนจบ-ก่อนเริ่มทำงาน กัน เห็นแล้วก็สะท้อนใจ555 ฉันคงไม่มีโอกาสได้มีmomentนั้นใช้มั้ย น้อยใจจัง แต่ทำไงได้ ฟ้าลิขิตมาแบบนี้ จังหวะชีวิตมันจำเป็นต้องเป็นแบบนี้ เราอาจจะไม่โชคดีได้ไปท่งไปเที่ยวอย่างคนอื่นเค้า แต่เราก็ยังโชคดีกว่าใครๆอีกตั้งเยอะ เรายังมีบ้านหลังหย่ายยยยกับข้าวของเต็มบ้าน555 (นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่าทุกข์ของคนมี-*-) เรายังมีออฟฟิศที่รอให้เราไปสมัครงาน ยังไงเราก็คงจะไม่ได้เป็นพนักงานออฟฟิศไปตลอดหรอกเนอะ วันนึงก็คงออก วันนึงก็คงจะว่าง ไม่งั้นก็ลาหยุดมันซะเลย (ยังไม่เริ่มงานก็คิดจะหยุดแล้วว่ะ555) คงมีโอกาสได้ไปเที่ยวลั้นลามองโลกอย่างคนอื่นเค้าบ้าง ยังไงก็คงต้องมีวันนั้น ซักวันนึง เอาเถอะ มันก็เหมือนทุกๆครั้งที่บ่นว่าไม่มีทางเลือก ที่ความจริงมันก็คือมี แล้วเราก็เป็นคนเลือกมันเองซะด้วย ครั้งนี้ก็เช่นกัน ฉันไม่เสียใจหรอก ฉันเลือกทำในสิ่งที่สำคัญ สำคัญกับครอบครัว กับคำสัญญา สำคัญกับคนที่สำคัญกับเรา มันก็ถูกแล้วแหละ ยังไม่ตายก็ยังเที่ยวได้นิ่เนอะ ตายแล้วก็อีกเรื่องนึง ตายแล้วอาจจะเที่ยวสนุกกว่าตอนยังไม่ตายก็ได้55 ใครจะไปรู้…. (ป่าป๊ามาเข้าฝันเล่าให้ฟังหน่อยเร๊วว) (หายหน้าหายตาไปเลยนะ … Continue reading →